Punaise

Gelukkig, ik ben klaar. Mijn huiswerk kan aan de kant.

Ik heb vanmiddag op school wat leuks bedacht en wil dat nu gaan uitproberen.

Mijn broer heeft van die hele kleine potjes verf voor modelvliegtuigjes. Omdat die verf speciaal bedoeld is om te gebruiken op plastic dingen, kan je daar vast ook wel mee op een punaise schilderen.

Ik zit aan de tafel in de huiskamer waar ik mijn huiswerk zojuist gemaakt heb. Ik heb een stuk kurk gevonden wat over is van de kurken vloer in mijn slaapkamer en daar prik ik een paar punaises op.
Ik pak het kleinste kwastje wat ik heb kunnen vinden en doop het in de rode verf. Daarmee probeer ik wat op één van de punaises te schilderen, maar de haren van de kwast gaan alle kanten op en de punaise is te klein. Ik moet iets hebben wat ik heel precies kan sturen en rommel eens in de keukenla.

Daar, een houten prikker. Zou dat werken?

Ik doop de prikker in de verf en teken een piepkleine mond op de punaise. Ik heb geen idee waarom een mond, maar op het moment dat ik zie wat ik getekend heb, komt het me vaag bekend voor. Het ziet er wel leuk uit. Met een beetje roze en oranje teken ik er een tong bij.

Terwijl de punaise droogt snij ik met een scherp mesje een vierkantje van de kurken tegel en prik er met een andere punaise een gaatje in. Dat zou moeten werken om de punaise aan mijn trui vast te zetten en tegelijkertijd te zorgen dat de scherpe punt niet in mijn vel prikt.

De volgende ochtend, als de verf helemaal droog is, steek ik mijn nieuwe minibroche op mijn trui. Eens kijken of iemand van mijn vriendinnen het ziet. Wat zouden ze er van vinden?

Op school blijken niet mijn vriendinnen, maar een aantal Stones fans mijn minibroche het eerst op te merken. Ze zijn er helemaal wild van. Misschien moet ik toch maar eens naar die muziek luisteren.

(geschreven tijdens de cursus “Levensverhalen” van Heleen Bosma)

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *