Wachten

Ik ben al maanden op zoek. Na 3 jaar zonder hond geleefd te hebben ben ik nu toch weer echt toe aan een puppy. Het is 2020 en we zitten al een half jaar af en aan in isolatie vanwege Covid.  Ik werk volledig vanuit huis dus dit is de ideale tijd om een puppy op te voeden.

Maar er zijn meer mensen die er zo over denken. De puppy’s worden soms al gereserveerd voordat de moederhond gedekt is. Een gekkenhuis. Bovendien ben ik niet op zoek naar een willekeurig hond. Nee, het moet wéér een ruwharige teckel worden.

Bijna een jaar later vind ik eindelijk een fokker waar nog geen wachtlijst is. Op de website wordt gevraagd om een motivatie te schrijven: “Waarom ben ik geschikt om een teckel pup op te voeden?” Er is een soort ballotagecommissie dus. Ik ga er even echt voor zitten en schrijf een aanbevelingsbrief voor mezelf. Voor de zekerheid maak ik een kopie van het webformulier voordat ik op “Send” druk.  En dan wacht ik op antwoord. En ik wacht en wacht.

Na anderhalve week zegt een vriendin: “Ik zag op de site dat het webformulier soms niet werkt, heb je al bericht gehad?” “Oh nee hè? Alsof ik het aangevoeld heb.” Ik zoek de kopie van mijn motivatie op en stuur deze naar het e-mail adres op de website. En dan wacht ik opnieuw.

Gelukkig krijg ik snel een bevestiging dat mijn bericht deze keer wel is aangekomen. Maar er zijn meer dan 25 aanmeldingen. En het is ook nog niet duidelijk hoeveel pups er gaan komen. Er zullen veel mensen teleurgesteld worden.

Omdat alle hulp welkom is, biedt een vriendin aan ook een aanbevelingsmailtje te sturen. En dan weet ik nog steeds niet of ik op de shortlist sta.

Als de bevalling dichterbij komt schrijf ik nog één keer. Mijn smoes is “Ik heb je alleen mijn e-mail adres gegeven maar misschien wil je ook mijn telefoonnummer?”. En ik vraag meteen of ze al besloten heeft of ik in aanmerking kom.

Dit keer hoor ik de volgende dag al dat ik op de vijfde plaats van de shortlist sta. Dat kan nog spannend worden.

En dan, een dag voor mijn verjaardag, worden Jack en zijn 7 broertjes en zusjes geboren. En begint het wachten opnieuw. Tot 24 december, dan krijg ik het leukste kerstcadeau van mijn leven.

(geschreven tijdens de cursus “Verrassende levensverhalen schrijven” van Heleen Bosma)