Ik ben al een heel eind gevorderd in mijn opleiding edelsmeden. En als ik terugkijk heb ik ontzettend veel geleerd. Dit is de laatste module vóór het afstuderen. Net als de eerdere modules bestaat deze uit een aantal verplichte en een aantal vrije opdrachten. De vrije opdrachten met mijn eigen ontwerpen heb ik al af, daar kon ik echt mijn ei in kwijt. En zelfs het verplichte “doosje met scharnier” was leuk om te doen. Maar de laatste twee opdrachten zijn verschrikkelijk. Lelijke oubollige hangers die uit zo verschrikkelijk veel onderdelen bestaan dat het onmogelijk lijkt om die allemaal op de goede manier aan elkaar te solderen.
Ik begin aan de eerste van die twee hangers. De federatiehanger. Dat was jaren de afstudeer opdracht van de opleiding in Schoonhoven en voorgeschreven door de federatie goud en zilver, de branchevereniging van goudsmeden. Nu is het gewoon een lelijke hanger die ook bij ons in de opleiding gebruikt wordt als ijkpunt van onze vaardigheden.
De onderdelen uitzagen gaat gelukkig prima. Het uitsmeden van een aantal priegel stukjes zilverdraad is al wat lastiger. Maar dan moet ik gaan solderen.
Ik probeer de eerste onderdelen met de juiste ondersteuning tegen elkaar te leggen op het soldeerblok. Maar mijn handen trillen van de zenuwen. Als ik één deel goed neerleg, stoot ik een ander weer om. Ik besluit om dan toch maar eerst de borax, het vloeimiddel, op de onderdelen kwasten. Misschien dat ze dan al wat aan elkaar plakken. Eindelijk, na een half uur prutsen ligt de eerste paar onderdelen klaar om te solderen. Dan de pioentjes zilversoldeer afknippen en op de naden leggen. Ik steek de brander aan en richt de vlam op de onderdelen. Al bewegend met de vlam zie ik het zilver langzaam gaan gloeien. En dan ineens smelt het soldeer en vloeit het mooi tussen de onderdelen. En zo werk ik stapsgewijs verder.
Tot slot moet het hangeroog nog bevestigd en dicht gesoldeerd worden. Ik buig het oog vast aan de bovenkant van de hanger, doe er borax op en leg er een pioentje op. Dan haal ik even diep adem en steek de brander weer aan. Ik twijfel of ik het durf, maar om te slagen moet deze hanger goedgekeurd worden. Dus ik richt de vlam op het hangeroog en let goed op dat ik de rest van de hanger niet te veel mee verwarm. Ik zie het soldeer vloeien, laat de vlam nog even over de bovenkant van de hanger gaan en zet dan de brander uit. Met een pincet pak ik de hanger op en haal opgelucht adem, alles zit vast.
Nu is er nog maar één lelijke hanger te gaan.
(geschreven tijdens de cursus “Verrassende levensverhalen schrijven” van Heleen Bosma)